مقایسه مداخله های مربی محور و والدین محور بر رشد حرکتی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی

هدف پژوهش حاضر، مقایسۀ مداخله‌های مربی‌‌محور و والدین‌‌محور بر رشد مهارت‌‌های حرکتی کودکان هفت تا 10 سال با اختلال هماهنگی رشدی بود. تعداد 84 کودک دختر و پسر از هشت مدرسه ابتدایی مناطق چهار، هشت و 13 تهران که توسط پرسشنامۀ اختلال هماهنگی رشدی دارای اختلال تشخیص داده شده بودند، به صورت تصادفی در سه گروه مداخلۀ مربی‌محور، مداخلۀ والدین‌محور و کنترل قرار گرفته و دو گروه تجربی به مدت 12 هفته، 36 جلسه، هر جلسه 45 دقیقه، مهارت‌‌های مربوطه را تمرین کردند. تمامی شرکت‌کنندگان قبل و بعد از مداخله توسط مجموعه ارزیابی حرکتی کودکان- نسخۀ دوم مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل نتایج با آزمون‌های مانکوا و آنکوا مشخص ساخت هر دو گروه تجربی به شکل معناداری در نمرۀ کل رشد حرکتی (05/0p≤) و مؤلفه‌های آن (چالاکی دستان، تعادل، هدف‌گیری و دریافت) نسبت به گروه کنترل نمرۀ بهتری داشتند (017/0p≤) و البته گروه مربی‌‌محور در مؤلفۀ هدف‌گیری و دریافت نسبت به گروه والدین‌‌محور عملکرد بهتری داشت (05/0p≤) که به تأثیر مثبت محیط گروهی اشاره می‌کند. به طور خلاصه، هرچند هر دو مداخله به بهبود رشد حرکتی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی کمک می-کنند، اما مداخلۀ مربی‌‌محور در برخی عوامل رشد مهارت‌های حرکتی فواید بیشتری دارد.